1 lipca 2011 roku wszedł w życie art. 18a ustawy o radiofonii i telewizji, która nakłada na nadawców telewizyjnych obowiązek dostarczania osobom z dysfunkcją wzroku oraz dysfunkcją słuchu usług ułatwiających odbiór programu. Począwszy od roku 2012 audycje z udogodnieniami dla osób z niepełnosprawnością powinny stanowić 10% kwartalnego czasu emisji programu z wyłączeniem reklam i telesprzedaży.
Do usług dostępowych pozwalających osobom z niepełnosprawnością na pełen odbiór materiałów telewizyjnych, kinowych lub teatralnych zaliczamy:
- Napisy dla osób niesłyszących
- Tłumaczenie na język migowy – w Polsce najczęściej używany jest Polski Język Migowy.
- Audiodeskrypcja dla osób niewidomych.
Audiodeskrypcja to dodatkowa ścieżka dźwiękowa pomiędzy dialogami, która opowiada, co dzieje się na ekranie a czego osoba niewidoma nie może zobaczyć ani wywnioskować z przebiegu akcji filmu. Audiodeskrypcja może opisywać: inscenizację, scenografię, grę aktorów, kostiumy, barwy i światło.
Napisy w Telewizji polskiej realizowane są od 1994 roku a audiodeskrypcja od 2012 roku.
Nie dziwmy się, gdy w telewizji, sali kinowej lub teatralnej spotkamy napisy dla osób niesłyszących, tłumacza języka migowego czy usłyszymy audiodeskrypcję.
Warto zadbać też, gdy urząd publiczny przygotowuje materiały multimedialne na swoją stronę internetową o usługi dostępowe dla użytkowników niewidomych i niesłyszących.
